Wyczucie czasu ponad wszystko
Na pierwszy ogień idzie płaszcz zimowy. Dobre wyczucie czasu to klucz do sukcesu, dlatego kiedy po pół roku udręki i zgryzoty zwanej zimą widać w końcu pierwsze oznaki wiosny i w najbliższych dniach ma być 15 stopni, ja was inspiruję wełnianym płaszczem na ocieplanej podszewce – normalnie nie ma za co 🙂
Żarty, żartami, ale może chociaż ktoś tego posta zapamięta i mu się przyda w przyszłym roku, bo ten wykrój naprawdę warto zapisać. Pierwszy raz szyłam z szablonu Grasser i jestem zachwycona. Super sprawa dla wszystkich tych, u których instrukcje w Burdzie nadal powodują zwarcie w mózgu – tutaj jest obszerna instrukcja krok po kroku, każdy z nich jest opatrzony wyraźnym zdjęciem. Minusem jest to, ze jest po rosyjsku, ale z drugiej strony ja nie znam totalnie tego języka, cyrylica jest dla mnie tak samo zrozumiała jak egipskie hieroglify, a dałam radę bez większych zacięć. Jak tylko zdejmę blokadę z maszyny to przeszukam ich stronę, bo jest tam mnóstwo świetnych ciuchów (mała uwaga: więcej wykrojów jest na rosyjskiej wersji strony niż na angielskiej).
Płaszcz uszyłam z przemiękkiej wełny z kaszmirem ze sklepu Supertkaniny.pl. Początkowo miałam uszyć w innym kolorze, ale zanim się zdecydowałam, to ten który mi najbardziej odpowiadał został wykupiony. Ten był drugi w kolejności, ale teraz jestem bardzo zadowolona, z takiego obrotu sprawy, bo kolor uwielbiam. Jakość tej wełny jest świetna, chodziłam w tym płaszczu przez miesiąc i nigdzie nie zrobił się żaden pęczek, ani nie pojawiły się inne ślady zużycia (może jeszcze za krótko, ale dobrze wróży). Do tego jest miękka i puszysta w dotyku, nie gryzie nic a nic. Generalnie plan był taki, że w tym roku uszyję sobie dobrej jakości płaszcz, w którym pochodzę kilka lat, dlatego postanowiłam zainwestować w fajną wełnę, a akryle i poliestry i poliamidy (te się najbardziej pęczkują) omijałam z daleka. Niestety nie pamiętam gdzie kupiłam podszewkę, ale takich ocieplanych jest wszędzie pełno, więc nietrudno dostać. Popełniłam mały błąd jednak, bo ocieplina nie była przyszyta, ale zgrzana z materiałem głównym, więc miałam trochę zabawy z wycinaniem owaty ze szwów i z takich elementów jak np. worki kieszeniowe.
Uszyłam podszewkę, uszyłam płaszcz i przez kilka dni chodziłam struta bo się nie chciałam zabrać za połączenie jednego z drugim. Nadal podszewka sprawia mi trudności – przede wszystkim kolejność wszywania, niby w instrukcji wszystko to było, niby są filmy, ale przerosło mnie to i za każdym razem jak wchodziłam do pracowni to dochodziłam do wniosku, że to jeszcze nie jest ten dzień.
Któregoś dnia jednak się wkurzyłam i stwierdziłam, że skoro to ma być płaszcz na lata, to ma być idealny, a nie, że gdzieś się coś odciśnie, gdzieś coś będzie ciągnęło itd. i uznałam, że potrzebuję pomocy. Napisałam do Agnieszki, z pracowni Umiem Szyć, która nauczyła mnie konstrukcji i spytałam czy pomoże.
Zajęło mi to miesiąc – od wyboru materiału, do przyszycia guzików, ale mam w końcu swój idealny, wysokogatunkowy płaszcz na zimę. Jest to chyba jedyna część garderoby, którą opłaca się uszyć, bo za takiej jakości płaszcz zapłaciłabym w sklepie dużo, dużo więcej niż wydałam na materiały i indywidualny kurs wszywania podszewki. A teraz zapakuję swój płaszcz w pokrowiec i poczeka sobie do grudnia 😉
Przyznam, że płaszcz wyszedł cudownie 🙂 idealnie pasuje Ci ten kolor, który bardzo mi się podoba, ale niekoniecznie jest dla mnie. Ty za to wyglądasz fantastycznie 🤎
Dziękuję 🙂 Każdy ma jakąś swoją paletę barw, w której wygląda dobrze. Ty wyglądasz super w intensywnych odcieniach, a ja znowu bym w nich wyglądała, jakby mnie jako topielca po tygodniu w wody wyłowili 🙂
W ramach rewanżu chciałabym Cię zainspirować do wybrania się na sanki, wypróbowałam w tym roku i polecam. Aaa, nie ma już śniegu, no to w przyszłym roku… A tak na poważnie, to płaszcz wyszedł wspaniały. Strasznie mi się podoba ten wielki kołnierz. Czy on ma kimonowe rękawy? Mam wrażenie, że szyjesz w sposób bardziej planowy i zorganizowany niż ja i daje to super efekty. Masz jakieś patenty na weryfikację/odsiewanie szyciowych pomysłów?
Dziękuję bardzo. Tak, płaszcz ma kimonowe rękawy – spore ułatwienie 🙂 Patentów chyba nie mam żadnych, na początku szyciowej drogi szyłam to co mi się bardzo podobało i to był problem, bo większość tych rzeczy wisiała w szafie, bo albo nie było okazji, albo nie mój styl. Teraz szyję to czego potrzebuję i chwile się zastaniawiam, czy ten fantastyczny ciuch to jest coś co będę nosić (i czy często), czy tylko podziwiać.
Cóż, jak by to powiedzieć…przekonałaś mnie, że szycie płaszczy to nie mój poziom i że mam się za to więcej nie zabierać. Podziwiam precyzję, a szczególnie naukę z podszewką. Wszyłabym byle jak i wyglądałabym tak samo. pozdrawiam
No dlatego tak długo się do tej podszewki zbierałam. Uszyłam płaszcz i wiedziałam, że wyjdzie fajny i totalnie w moim stylu i po prostu nie chciałam go zepsuć.