To już drugie uszyte przeze mnie jeansy. Zastanawiacie się pewnie po jakiego grzyba tak się męczę, skoro to się kompletnie nie opłaca. Materiał ciężko znaleźć, o wykroju można zapomnieć, maszynę można zepsuć, a i finansowo nie ma to kompletnie sensu, bo dobrą parę, która posłuży przez lata można znaleźć za naprawdę przystępną cenę, na pewno mniejszą niż dobrej jakości materiał. Efekt końcowy w najlepszym wypadku taki sam, a często gorszy bo w domu zwykle nie mamy specjalistycznych maszyn. Ale czy na pewno gorszy? Zobaczcie sami.

Urodziłam się zimą i chyba z tego powodu jej nie lubię, w każdym razie kiedyś taką teorię słyszałam. Mogłabym żyć gdzieś gdzie śniegu nikt nigdy nie widział, a tak zupełnie szczerze to nawet tam gdzie nawet drzewa rzadko występują czyli na pustyni. Zimy nienawidzę, a jesień to dla mnie taka umieralnia wszystkiego co lubię i smutne przypomnienie, że już zaraz, już za momencik zacznie się sześciomiesięczny szaro-buro-mokro-zimny dramat. Dlatego chyba brakuje mi ostatnio weny.

Ci, którzy obserwują mnie na instagramie być może kojarzą śliwkową wieczorową suknię, którą uszyłam rok temu – tę z rozpierdakiem w stylu oskarowej Angeliny Jolie. Pochlastałam ją bez skrupułów.